Advertise on podcast: Podcast Berg en Dal

In de laatste Berg en Dal van het seizoen presenteren we een geheimtip. De Nederlandse auteur Lévi Weemoedt. Ironie zit in zijn DNA. Hij brengt je met zijn versjes "treurigheid om je te bescheuren". Het is bekend dat Lévi Weemoedt tot de Nederlanders behoort, zo zegt hij zelf, die liever in Vlaanderen het levenslicht hadden aanschouwd dan in ‘Olland.’

Het is altijd uitkijken met superlatieven. En al helemaal met new kids in town. Vaak zijn ze even snel verdwenen als ze verschenen. Maar Lara Chedraoui is écht wel aan een opmars bezig. Ze is de frontvrouw van de indie-rock-band 'Intergalactic Lovers', waarmee ze al vier succesvolle platen uitbracht én ze speelt de hoofdrol in de nieuwe VRT-reeks Lost Luggage.

Als kind wou tekenaar en schilder Gideon Kiefer een Vincent Van Gogh worden. Zonder dat ene oor te verliezen weliswaar. Zijn kunst tast de grenzen af tussen schoonheid en gruwel, tussen trash en traditie. Gideon Kiefer leeft met een eigen tijdrekening. Het jaar nul begon bij hem in 2008 toen hij een levensbedreigende ziekte overwon en zich realiseerde dat hij door het oog van de naald was gekropen.

Hij noemt zichzelf een bastaard. Een trotse bastaard. Acteur en schrijver Rashif El Kaoui is zoon van Christine en Ahmed. Een Vlaamse mama en een Marokkaanse papa. En ook al bent u een – wat heet – onvervalste autochtoon, ook dan – of misschien wel net dan – vindt Rashif dat u maar best een bastaard bent. Want, we zijn allemaal bastaards.

“We eten ons dood”, zo heet het boek dat eco-entrepreneur Louis De Jaeger schreef. Hij neemt ons mee op zijn ontdekkingsreis van New York tot de Westhoek, waarin hij laat zien dat we de wereld aan het vernielen zijn. De Jaeger – what’s in a name – heeft een missie: zoveel als mogelijk voedselbossen planten.

Als jongeman droomde bartion Maarten Koningsberger van een internationale zangcarrière. Maar, hij miste toch bepaalde persoonlijkheidskenmerken, vond hij. Maarten werkt niet met ellenbogen en hij is bepaald slecht in audities doen. Die internationale carrière kwam er toch. Zonder ellenbogen, maar met zijn stem, en charisma.

Van haar oma leerde ze: "Als ge het niet kunt wegsteken, moet ge het doen opvallen." Lingerieontwerpster Murielle Scherre steekt het allesbehalve weg. In het Frans heet een BH un soutien. Dat is precies wat lingerie moet doen, vindt Scherre, vrouwen steunen. "De mode moet ons lijf dienen en niet andersom."

Guido Vanheeswijck bewondert Socrates wanneer die zegt: ‘Ik weet dat ik niets weet.’ Dat is meer dan een tegeltjestweet. Het is misschien wel het fundament van de Europese cultuur, vindt Guido, filosoof en overtuigd christen. ‘Ik heb liever een goed gesprek met een overtuigd atheïst,’ zegt hij, ‘dan met iemand die mijn geloof aanhangt maar er nooit bij stil heeft gestaan.’

De acteur, zanger, theatermaker en taartenbakker vind je dezer dagen terug in zeeën en oceanen, zingend, dansend en musicerend tussen bultruggen en walvissen. Voor 'Te Gek?!' maakte hij er een muziekvoorstelling over. Het resultaat heet ‘Ik ben de walvis’: een parabel over het onbereikbare.

Iets wat alleen maar onverteerbaar is, krijg je niet verteld, vindt stripauteur Judith Vanistendael. De beste boeken zijn voor haar een combinatie van totale tragiek en totale lichtheid. En voorts is Judith ervan overtuigd dat de kloof tussen hoofd en lichaam te wijd is geworden. “Werk met je handen,” is haar devies. “Het is een van de mooiste manieren van denken.”

Karine Van Doninck is een evolutionaire biologe die niet op een eeuw meer of minder kijkt, laat staan een feestdag zoals Pasen. Een miljoen jaar is in haar wetenschap hooguit een zucht. Karine, ooit een veelbelovend tennistalent dat Justine Henin versloeg, is gepassioneerd door radardiertjes. Ze zijn piepklein, aseksueel, planten zich niet voort, maar klonen zich. Ze zouden ons leven wel eens danig op de kop kunnen zetten.

Wanneer de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen plaatsvindt, vragen we aan Mia Doornaert hoe het 'La douce France' vergaat. De columniste heeft – wat heet – een bijzondere belangstelling voor Frankrijk. Dat is een understatement. Het land doet haar denken aan de reclame van grootwarenhuis Galeries Lafayette: "Il se passe toujours quelque chose".